Η πράσινη σχεδίαση που αναφέρθηκε παραπάνω στοχεύει κυρίως στο σχεδιασμό υλικών προϊόντων και ο λεγόμενος στόχος "3R" είναι επίσης κυρίως σε τεχνικό επίπεδο.Για να επιλύσουμε συστηματικά τα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, πρέπει επίσης να μελετήσουμε από μια ευρύτερη και πιο συστηματική έννοια, και η έννοια του βιώσιμου σχεδιασμού εμφανίστηκε.Ο αειφόρος σχεδιασμός διαμορφώνεται στη βάση της βιώσιμης ανάπτυξης.Η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης προτάθηκε για πρώτη φορά από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (UCN) το 1980.
Η τελευταία επιτροπή, αποτελούμενη από αξιωματούχους και επιστήμονες από πολλές χώρες, διεξήγαγε μια πενταετή (1983-1987) έρευνα για παγκόσμια ανάπτυξη και περιβαλλοντικά ζητήματα. Το 1987, δημοσίευσε την πρώτη διεθνή διακήρυξη γνωστή ως βιώσιμη ανάπτυξη της ανθρωπότητας - Our Common Μελλοντικός.Η έκθεση περιέγραψε τη βιώσιμη ανάπτυξη ως «ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες των σύγχρονων ανθρώπων χωρίς να βλάπτει τις ανάγκες των μελλοντικών γενεών».Η ερευνητική έκθεση εξέτασε τα δύο στενά συνδεδεμένα ζητήματα του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης στο σύνολό τους.Η αειφόρος ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας μπορεί να βασίζεται μόνο στη βιώσιμη και σταθερή υποστηρικτική ικανότητα του οικολογικού περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων και τα περιβαλλοντικά προβλήματα μπορούν να επιλυθούν μόνο στη διαδικασία της αειφόρου ανάπτυξης.Επομένως, μόνο με τον σωστό χειρισμό της σχέσης μεταξύ των άμεσων συμφερόντων και των μακροπρόθεσμων συμφερόντων, των τοπικών συμφερόντων και των γενικών συμφερόντων, και με τον έλεγχο της σχέσης μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος, μπορεί αυτό το μείζον πρόβλημα που αφορά την εθνική οικονομία και τη διαβίωση των πολιτών και μακροπρόθεσμα. κοινωνική ανάπτυξη να επιλυθεί ικανοποιητικά.
Η διαφορά μεταξύ "ανάπτυξης" και "ανάπτυξης" είναι ότι η "ανάπτυξη" αναφέρεται στη διεύρυνση της κλίμακας των κοινωνικών δραστηριοτήτων, ενώ η "ανάπτυξη" αναφέρεται στην αμοιβαία σύνδεση και αλληλεπίδραση διαφόρων συνιστωσών ολόκληρης της κοινωνίας, καθώς και στη βελτίωση. της ικανότητας δραστηριότητας που προκύπτει.Διαφορετικά από την «ανάπτυξη», η θεμελιώδης κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης βρίσκεται στη «συνεχή επιδίωξη υψηλότερου βαθμού αρμονίας» και η ουσία της ανάπτυξης μπορεί να γίνει κατανοητή ως «ανώτερος βαθμός αρμονίας», ενώ η ουσία της εξέλιξης του Ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι ότι τα ανθρώπινα όντα αναζητούν συνεχώς την ισορροπία μεταξύ «ανθρώπινων αναγκών» και «ικανοποίησης των αναγκών».
Επομένως, η «αρμονία» της προώθησης της «ανάπτυξης» είναι η αρμονία μεταξύ των «ανθρώπινων αναγκών» και της «ικανοποίησης των αναγκών» και είναι επίσης η ουσία της κοινωνικής προόδου.
Η αειφόρος ανάπτυξη έχει αναγνωριστεί ευρέως, κάνοντας τους σχεδιαστές να αναζητούν ενεργά νέες σχεδιαστικές ιδέες και μοντέλα για να προσαρμοστούν στη βιώσιμη ανάπτυξη.Η ιδέα του σχεδιασμού σύμφωνα με τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι ο σχεδιασμός προϊόντων, υπηρεσιών ή συστημάτων που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του σύγχρονου και διασφαλίζουν τη βιώσιμη ανάπτυξη των μελλοντικών γενεών με την προϋπόθεση της αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπων και φυσικού περιβάλλοντος.Στην υπάρχουσα έρευνα, ο σχεδιασμός περιλαμβάνει κυρίως την καθιέρωση ενός διαρκούς τρόπου ζωής, τη δημιουργία βιώσιμων κοινοτήτων, την ανάπτυξη βιώσιμης ενέργειας και τεχνολογίας μηχανικής.
Ο καθηγητής Ezio manzini του Ινστιτούτου Σχεδιασμού του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Μιλάνου ορίζει τον αειφόρο σχεδιασμό ως «ο βιώσιμος σχεδιασμός είναι μια στρατηγική σχεδιαστική δραστηριότητα για την τεκμηρίωση και την ανάπτυξη βιώσιμων λύσεων... Για ολόκληρο τον κύκλο παραγωγής και κατανάλωσης, η συστηματική ενοποίηση και προγραμματισμός προϊόντων και υπηρεσιών είναι χρησιμοποιείται για την αντικατάσταση υλικών προϊόντων με χρησιμότητα και υπηρεσίες."Ο ορισμός του καθηγητή Manzini για τον αειφόρο σχεδιασμό είναι ιδεαλιστικός, με προκατάληψη προς τον μη υλιστικό σχεδιασμό.Ο μη υλιστικός σχεδιασμός βασίζεται στην προϋπόθεση ότι η κοινωνία της πληροφορίας είναι μια κοινωνία που παρέχει υπηρεσίες και μη υλικά προϊόντα.Χρησιμοποιεί την έννοια του "μη υλικού" για να περιγράψει τη γενική τάση της μελλοντικής ανάπτυξης σχεδιασμού, δηλαδή από το σχεδιασμό υλικού στο σχεδιασμό χωρίς υλικό, από το σχεδιασμό προϊόντων στο σχεδιασμό υπηρεσιών, από την κατοχή προϊόντος στις κοινές υπηρεσίες.Ο μη υλισμός δεν εμμένει σε συγκεκριμένες τεχνολογίες και υλικά, αλλά σχεδιάζει εκ νέου πρότυπα ανθρώπινης ζωής και κατανάλωσης, κατανοεί τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σε υψηλότερο επίπεδο, διασπά τον ρόλο του παραδοσιακού σχεδιασμού, μελετά τη σχέση μεταξύ «ανθρώπων και μη αντικειμένων» και προσπαθεί για τη διασφάλιση της ποιότητας ζωής και την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης με λιγότερη κατανάλωση πόρων και λιγότερη παραγωγή υλικών.Φυσικά, η ανθρώπινη κοινωνία και ακόμη και το φυσικό περιβάλλον χτίζονται με βάση το υλικό.Οι δραστηριότητες της ανθρώπινης ζωής, η επιβίωση και η ανάπτυξη δεν μπορούν να διαχωριστούν από την υλική ουσία.Ο φορέας της βιώσιμης ανάπτυξης είναι επίσης υλικός και ο βιώσιμος σχεδιασμός δεν μπορεί να διαχωριστεί πλήρως από την υλική του ουσία.
Εν ολίγοις, ο βιώσιμος σχεδιασμός είναι μια στρατηγική σχεδιαστική δραστηριότητα για την τεκμηρίωση και την ανάπτυξη βιώσιμων λύσεων.Λαμβάνει ισορροπημένη εξέταση οικονομικών, περιβαλλοντικών, ηθικών και κοινωνικών ζητημάτων, καθοδηγεί και ικανοποιεί τις ανάγκες των καταναλωτών με επανασχεδιασμό του σχεδιασμού και διατηρεί τη συνεχή ικανοποίηση των αναγκών.Η έννοια της βιωσιμότητας περιλαμβάνει όχι μόνο τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος και των πόρων, αλλά και τη βιωσιμότητα της κοινωνίας και του πολιτισμού.
Μετά τον βιώσιμο σχεδιασμό, αναδύθηκε η έννοια του σχεδιασμού χαμηλών εκπομπών άνθρακα.Ο λεγόμενος σχεδιασμός χαμηλών εκπομπών άνθρακα στοχεύει στη μείωση των ανθρώπινων εκπομπών άνθρακα και στη μείωση των καταστροφικών επιπτώσεων του φαινομένου του θερμοκηπίου.Ο σχεδιασμός με χαμηλές εκπομπές άνθρακα μπορεί να χωριστεί σε δύο τύπους: ο ένας είναι ο επανασχεδιασμός του τρόπου ζωής των ανθρώπων, η βελτίωση της περιβαλλοντικής συνείδησης των ανθρώπων και η μείωση της κατανάλωσης άνθρακα μέσω του επανασχεδιασμού του τρόπου συμπεριφοράς καθημερινής ζωής χωρίς μείωση του βιοτικού επιπέδου.Το άλλο είναι να επιτευχθεί μείωση των εκπομπών μέσω της εφαρμογής τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας και μείωσης των εκπομπών ή της ανάπτυξης νέων και εναλλακτικών πηγών ενέργειας.Μπορεί να προβλεφθεί ότι ο σχεδιασμός με χαμηλές εκπομπές άνθρακα θα γίνει βασικό θέμα του μελλοντικού βιομηχανικού σχεδιασμού.
Ώρα δημοσίευσης: Ιαν-29-2023